(…) W obu przypadkach i malarza i pisarza często uwodzi nas treść. Bywa tak pełna, że pochłania nas całkowicie; doskonałością formy, konstrukcji, akcji, subtelną obecnością piękna. Stajemy się częścią obrazu czy powieści i nawet nie zauważamy, że historia rozgrywająca się na planie fabularnym, to znaczy widocznym ma jeszcze podpinkę, czyli historię, której nie widać. Symbole mogą nas zdradzić w pewnym sensie. Po pierwsze nie widzimy ich; po drugie, gdy już zobaczymy muszą przejść przez świadomość, żeby nas poruszyć; po trzecie świadomość to nie jest miejsce, do którego przynależą, musimy, więc wrócić tam skąd pochodzą i dokąd nas przywołują. To świat niewidzialny. Odkrycie tego świata - mimo, że mamy wyobraźnię, myśli i uczucia, niewidoczne siły, z których korzystamy - to wciąż długa droga, poprzedzająca odkrycie świata niewidzialnego. Prowadzi do niej najczęściej seria małych inicjacji, rozciągniętych na przestrzeni dziesiątków lat. U Grażyny te małe znaki odbijają poruszenie na powierzchni znamionującej głębię, z pewnością bezdenną i bezgraniczną. Najoczywistszym znakiem Grażyny jest spirala. Tak objawia się znak siły życia, siły,z którą ma do czynienia człowiek od początków swojego istnienia. Siły, którą żywi się ludzka dusza i ciało, geniusz i Bogowie. Ta sama siła tworzy nasze sny, myśli, nasz umysł i duszę.(…)